Counting Calories
Let me start by saying this is not a success story. I wish I could say that I did not know the risks of what I was doing was indeed harmful. That, I was naive and clueless. The reality is that everything just became second nature. Let me repeat myself by saying this is not a success story because I still count calories while eat, a little bubble telling me " hey girl, that’s enough".
Some call it anorexia: defined as someone who has the fear of weight gain and does not eat, or bulimia which is throwing up after eating or binging. Others call it body dysmorphic disorder defined as someone who finds the sight of themselves in the mirror gross and disgusting despite peers seeing something else. You could go as far as saying depression creates these ideas of what weight is to an individual.
ME, I just say my relationship with food... sucks.
You would think by a certain age you grow out of the many factors we once thought were ok. There is no such thing as a perfect body, or so many of us is told. DAMN IT that girl looks so good in that dress, if only I could get my tummy to be more flat I would be ok (scrolls through social media). But that is LIE! I never am just OK once I get that "goal". I couldn't tell you where it started, and I can’t tell you where it ends. I do not have images of scary bones showing or times of passing out. In fact, everything that did happen, most wouldn't even know. No need to go into them, you can legit google effect of not eating well. The good news is I am better, more aware and I take measures to try. Key word TRY not to slip into habits. Though summer brings a hard reality for so many. 30 million people suffer from an eating disorder in the US alone. I can’t help but battle with myself the idea of being so selfish to care about weight yet so many don’t have the means to eat. I would know, I was there at one point yet, I would be lying if I said the number on the scale bugged me every single time. Trying on swimsuits, shorts and crop tops, you can’t help but look in the mirror and judge yourself. Every inch starts looking odd to you. I kept seeing stories on Instagram of how girls would start to cry when sitting in a fitting room putting on a bathing suit. I wonder these were the same girls who always said they loved themselves, but how far does that love really go. When are we truly just ok being the way we are? What was it that kept me from not seeing I was fine and am fine the way I look?!
Now I am not a huge foodie girl, sure I like pizza who does not? But I was and in ways still am picky eater. My parents struggle to get me to eat when I was very young. I do not even like the act of eating. Usually I do not even chew my food. Food always made me feel sick afterwards. Not sure if my health the IBS ( stay tune for that journey) or just the million and one tummy issues I had. Yet as I got older, I loved sports and dived into Track, I had to be the fastest, and I held a record for a long time. I told myself it was because I was light as air and could fly. I was also really into the arts, even though I am not formal trained I admired a ballerina and always tried to apply their techniques into mine and it went as far as looking like one. I know it started young, I would always call myself fat while my friends would slap me and say otherwise. As high school came around skipping meals like lunch was easy. I never felt the effects of not eating. Like I said I was not a foodie and never enjoyed it.
It wasn't till my last year in Highschool I got to be around girls who did dance, you could say my jealously kicked in, though not in deck of cards for me to have dance lessons I did always strive
to be one. I saw how thin and talented so many were. I wanted to be one so bad that skipping meals seemed easier. I had a job, so I was not home for anyone to check and make sure. The weird part was even though I skipped I was on the biggest yo-yo diet of my life. Yo-yo diet you say, well its easy, skip meals for a long time and then eat. Problem well you don’t actually lose weight. When you put your body into starvation your muscles are the first to go as that is happening you will eat again so your body panics and takes the food as storage to add when it feels it needs it, creating fat. Did I know this, not so much in high school but later on yes, my mother is a nurse and would warn me, but when your young nothing clicks and you think what you’re doing works. Worse part I wasn’t eating the healthiest meals. So why don't I shake it off, because instead of bad meals I have good ones today, meaning less calorie intake meals. More salads. See how I still try to convince myself what I do is ok.
By the time I was in college mind you a theatre arts college. I learned every trick in the book to drop weight. All of which was just water weight our body held on to. Did I know this? Yes! Did I change? No! And being a broke college kid well let’s just say yo-yo diet went a little crazy. Not bad meals just snacks now. I remember during winter break I saw my old dance teacher Mrs. Prince, formally a dancer, she had the body I dreamed of, thin and slim yet toned. It was the ideal body I wanted. I remember her sharing her story of the struggle she also had. I nodded my head like I understood, and I needed to take care of the body I had. Why did I not listen? Beats me again short cuts to get to the goal. After a break back to New York I was and back to old habits. Skipped meals all week and ate during the weekend. Again, being broke did not help the habit. Was it an an excuse? Maybe but it was the truth.
I choose to do my last year in the place where TV and movies make people look perfect, Los Angeles. At this point everything would get judged and everyone would judge you. It was no longer me and the mirror, it was teachers, peers, industry folks. Weird part I was only told my weight was big to a few, but the toxic talk was all around me. Because if my classmate was being told that then maybe they were thinking that of me. I dived into just skipping meals but slowly taking laxatives in case I did eat. I figure I could eat and then take one and flush it out, I know TMI!!! I remember I dapped into in high school I won’t ever forget the pain I had in my tummy; I had no choice but to tell my mom at the time. I bled when I went to the bathroom and created an ulcer in my stomach. It has been an issue until today. I guess I did not learn back then just that maybe take 1 day not 3 a day. I know you can say STUPID! When I graduated, I was almost my heaviest. But how can that be? I didn’t eat much cause I was broke, and skipped. I also was active, but life stresses took a toll, drinking was a big factor of weight gain, you’re in college for heaven’s sake. As I was trying to beat the idea of gaining weight, I only did the opposite.
So let’s fast forward today. 10 years later. I have lost all the weight I gained and then some. How? Well its many factors. Stress, stop drinking, depression (Stay tune for that post ) less meals. I got obsessed with the fact sugar and carbs were my enemy. It has always been 6 months good, 6 months wild.
I struggled coming up with a post, because even though I shot the images weeks ago, I wanted to have a way to example, that there is no easy way to just love the number on the scale or person looking back at you in the mirror. We all come from different backgrounds and struggles. They all play a role. Today takes me hours to go through a grocery store, because I pick items up look at the calories and then put them down and do the process all over again. Do I still fall into bad habits? Yes because like I said this isn't a success story. I am a firm believer in learning and trying to apply it to yourself to be a better version of yourself. There is no cure but there are methods. Like anything we have a hard time with. Below I have listed method that helped me. I hope they can help you too.
Some Tools I Found To Help
· It’s easy to compare yourself to others, when you find yourself scrolling and feeling like you do not fit the mold, easy shut off, and walk out. Just drop the phone put your shoes on and go for a walk. A walk around the neighbor, or to throw the trash out. It gets your mind off and you will find yourself wondering to think of something else.
· As someone who would check the scale all the time, either get rid of it or hide it in a spot that is a pain to go grab. Like put it in a closet or under a million shoe boxes. The number on the scale does not give the truth.
· Remember muscle weights more than anything else. Muscle is a good thing. we want them. They keep you strong so that later when your older you feel good and can-do simple task that become harder when your age kicks in. Our bodies can do things we never knew. Even if you don’t want them to show, a simple work out allows your body to remember the muscle that it stays strong.
· There is no finish line. Understanding that healthy, is feeling good. Diets and over working your body do not feel good, no matter what you tell yourself. Crashing because you are so tired, or too weak to keep up doesn't feel good. Tossing and turning at night does not feel good. Sleeping well, being alert during the day, and eating the right meals and amount does feel good. Most think that "goal" will make them happy but if getting to that "goal" makes you unhappy chances are you won’t ever see the end. Therefore, you won’t ever feel good.
· OK so you don’t like to eat like me, traditional there are 3 meals. I lack at that structure but 6 mini meals, I can do that. Stay tune for s break down and ways to help best cravings, and crash diets.
· Talking to people helps. Letting someone know your struggling because odds are you aren't the only one. There is power in groups then being alone. And if you don’t have someone to talk to, you can always DM me @ms.nikola.
· Too much working out can burn you out. Again there is no finish line, as regular working members in society 3 to 4 work outs in a week is good. As long as you give your body the exercise to get the blood flowing your already doing amazing.
Easier said than done, I will be the first to stay I do slip but keeping good company around has help me stay levelheaded. This is the first post of many I am sure. Chances are this post might
look different in a year. What helps me today might not later but staying on myself and making steps to improve is what will guide me.
I would love to hear your thoughts, leave a comment below.
_________________________________________________________________________________________________________________________
Zacznę od stwierdzenia, że nie jest to historia sukcesu. Chciałbym móc powiedzieć, że nie wiedziałem, że ryzyko tego, co robię, jest rzeczywiście szkodliwe. Byłem naiwny i nieświadomy. W rzeczywistości wszystko stało się drugą naturą. Powtarzam się, mówiąc, że to nie jest historia sukcesu, ponieważ wciąż liczę kalorie podczas jedzenia, mała bańka mówi mi „hej dziewczyno, to wystarczy”.
Niektórzy nazywają to anoreksją: definiowaną jako osoba, która boi się przyrostu masy ciała i nie je, lub bulimii, która wymiotuje po jedzeniu lub gryzie. Inni nazywają to zaburzeniem dysmorficznym ciała zdefiniowanym jako osoba, która widzi w lustrze obrzydliwość i obrzydliwość, mimo że inni widzą coś innego. Można posunąć się do stwierdzenia, że depresja tworzy te wyobrażenia o tym, jaką wagę ma jednostka.
JA, mówię tylko, że mój związek z jedzeniem jest do bani.
Można by pomyśleć, że do pewnego wieku wyrosną z wielu czynników, które kiedyś uważaliśmy za w porządku. Nie ma czegoś takiego jak idealne ciało, lub tak wielu z nas mówi. CHOLERA, że ta dziewczyna wygląda tak dobrze w tej sukience, gdybym tylko mogła sprawić, by mój brzuch był bardziej płaski, byłbym w porządku (przewija się przez media społecznościowe). Ale to kłamstwo! Nigdy nie czuję się dobrze, kiedy osiągnę ten „cel”. Nie mogłem powiedzieć, od czego to się zaczęło, i nie mogę ci powiedzieć, gdzie się to kończy. Nie mam zdjęć przedstawiających przerażające kości ani czasów zemdlenia. W rzeczywistości wszystko, co się wydarzyło, większość nawet by nie wiedziała. Nie musisz wchodzić w nie, możesz uzasadnić efekt Google, jeśli nie jesz dobrze. Dobra wiadomość jest taka, że jestem lepszy, bardziej świadomy i podejmuję środki, aby spróbować. Słowo kluczowe WYPRÓBUJ, aby nie wpaść w nawyki. Chociaż lato przynosi trudną rzeczywistość dla tak wielu osób. W samych Stanach Zjednoczonych 30 milionów ludzi cierpi na zaburzenia odżywiania. Nie mogę się powstrzymać od walki z samym sobą, że jestem tak samolubny, by dbać o wagę, a tak wielu nie ma środków na jedzenie. Wiedziałbym, że byłem tam w pewnym momencie, skłamałbym, gdybym powiedział, że liczba na skali za każdym razem mnie wkurza. Zakładając kostiumy kąpielowe, szorty i bluzki, nie możesz nie patrzeć w lustro i oceniać siebie. Każdy cal zaczyna wyglądać dziwnie. Ciągle oglądałem na Instagramie historie o tym, jak dziewczynki zaczynały płakać, siedząc w przymierzalni i wkładając kostium kąpielowy. Zastanawiam się, czy to były te same dziewczyny, które zawsze mówiły, że się kochają, ale jak daleko ta miłość naprawdę się posuwa. Kiedy naprawdę jesteśmy po prostu tacy, jacy jesteśmy? Co sprawiło, że nie zauważyłem, że u mnie wszystko w porządku i że wyglądam dobrze ?!
Teraz nie jestem wielką dziewczyną-smakoszem, na pewno lubię pizzę, która nie? Ale byłem i na swój sposób wciąż jestem wybredny. Moi rodzice mają trudności z nakłonieniem mnie do jedzenia, gdy byłem bardzo młody. Nie lubię nawet jedzenia. Zwykle nawet nie żuję jedzenia. Jedzenie zawsze powodowało u mnie mdłości. Nie jestem pewien, czy moje zdrowie to IBS (bądź na bieżąco z tą podróżą), czy tylko milion problemów z brzuchem, które miałem. Jednak gdy dorastałem, kochałem sport i nurkowałem na torze, musiałem być najszybszy i przez długi czas byłem rekordzistą. Powiedziałem sobie, że to dlatego, że byłem lekki jak powietrze i potrafiłem latać. Byłem też bardzo zainteresowany sztuką, chociaż nie byłem formalnie wyszkolony, podziwiałem baletnicę i zawsze starałem się zastosować ich techniki w moich, a to wyglądało tak samo. Wiem, że to zaczęło się młodo, zawsze nazywałam się grubym, a moi przyjaciele bili mnie i mówili inaczej. W szkole średniej omijanie posiłków, takich jak lunch, było łatwe. Nigdy nie czułem skutków niejedzenia. Tak jak powiedziałem, nie byłem smakoszem i nigdy nie podobało mi się to.
Dopiero w zeszłym roku w liceum byłem w pobliżu dziewczyn, które tańczyły, można powiedzieć, że byłem zazdrosny, choć nie w talii kart, żebym miał lekcje tańca, do których zawsze dążyłem
być jedynym. Widziałem, jak wielu było chudych i utalentowanych. Chciałem być tak zły, że omijanie posiłków wydawało się łatwiejsze. Miałem pracę, więc nie było mnie w domu, żeby ktoś mógł to sprawdzić i się upewnić. Dziwna część polegała na tym, że zrezygnowałem z największej diety jo-jo w moim życiu. Mówisz, że dieta jo-jo jest łatwa, długo pomijaj posiłki, a potem jedz. Problem w tym, że tak naprawdę nie tracisz wagi. Kiedy umieścisz swoje ciało w głodzie, twoje mięśnie zaczną działać jako pierwsze, ponieważ tak się dzieje, będziesz znowu jeść, więc twoje ciało wpadnie w panikę i zabierze jedzenie jako magazyn, aby dodać, gdy poczuje, że potrzebuje, tworząc tłuszcz. Czy wiedziałem o tym, nie tyle w szkole średniej, ale później tak, moja mama jest pielęgniarką i ostrzegłaby mnie, ale kiedy twoje młode nic nie kliknie i pomyślisz, co robisz, działa. Co gorsza, nie jadłem najzdrowszych posiłków. Dlaczego więc nie otrząsnę się z tego, ponieważ zamiast złych posiłków mam dzisiaj dobre, co oznacza mniej spożywania kalorii. Więcej sałatek. Zobacz, jak wciąż próbuję przekonać się, co robię, jest w porządku.
Kiedy byłem na studiach, miałeś na myśli szkołę sztuk teatralnych. Nauczyłem się każdej sztuczki w książce, aby schudnąć. Wszystko to było po prostu ciężarem wody, który trzymał nasz organizm. Czy to wiedziałem? Tak! Czy się zmieniłem? Nie! I będąc dobrze spłukanym studentem college'u powiedzmy, że dieta jo-jo trochę oszalała. Nieźle, teraz tylko przekąski. Pamiętam, że podczas przerwy zimowej widziałem moją starą nauczycielkę tańca, panią Prince, formalnie tancerkę, miała ciało, o którym marzyłam, szczupła i szczupła, ale stonowana. To było idealne ciało, które chciałem. Pamiętam, jak dzieliła się swoją historią o walce, którą również przeżyła. Skinąłem głową, jak zrozumiałem, i musiałem dbać o ciało, które miałem. Dlaczego nie sluchalam Uderza mnie znów skrót do celu. Po przerwie w Nowym Jorku byłem i wróciłem do starych nawyków. Pomijałem posiłki przez cały tydzień i jadłem w weekend. Ponownie bycie spłukanym nie pomogło nawykowi. Czy to była wymówka? Może, ale taka była prawda.
Zdecydowałem się na ostatni rok w Los Angeles, gdzie telewizja i filmy sprawiają, że ludzie wyglądają idealnie. W tym momencie wszystko zostanie osądzone i wszyscy będą cię osądzać. To nie byłem już ja i lustro, tylko nauczyciele, rówieśnicy, ludzie z branży. Dziwna część, której powiedziano mi tylko, że moja waga jest duża do kilku, ale toksyczna rozmowa była wokół mnie. Bo jeśli powiedziano mi o tym mojej koleżance z klasy, to może myśleli o mnie. Zanurzyłem się w pomijaniu posiłków, ale powoli brałem środki przeczyszczające na wypadek, gdybym jadł. Myślę, że mógłbym zjeść, a potem wziąć jeden i wypłukać go, znam TMI !!! Pamiętam, że chodziłem do liceum, nigdy nie zapomnę bólu, który miałem w brzuchu; Nie miałem wtedy wyboru, jak powiedzieć mojej mamie. Wykrwawiłem się, gdy poszedłem do łazienki i poczułem wrzód w żołądku. To był problem do dziś. Chyba nie nauczyłem się wtedy, że może to potrwać 1 dzień, a nie 3 dziennie. Wiem, że możesz powiedzieć GŁUPIE! Kiedy ukończyłem szkołę, byłem prawie najcięższy. Ale jak to możliwe? Nie jadłem dużo, bo byłem spłukany i pominąłem. Byłem również aktywny, ale stresy życiowe miały swoje żniwo, picie było dużym czynnikiem przybierania na wadze, jesteś na studiach na miłość boską. Kiedy próbowałem pokonać ideę przybierania na wadze, zrobiłem tylko odwrotnie.
Przejdźmy dziś do przodu. 10 lat później. Straciłem całą wagę, którą przybrałem, a potem trochę. W jaki sposób? Cóż, to wiele czynników. Stres, przestań pić, depresja (słuchaj tego postu) mniej posiłków. Miałem obsesję na punkcie tego, że cukier i węglowodany były moim wrogiem. Zawsze było 6 miesięcy dobrych, 6 miesięcy dzikich.
Trudno mi było wymyślić posta, ponieważ chociaż robiłem zdjęcia kilka tygodni temu, chciałem znaleźć sposób na przykład, że nie ma łatwego sposobu, aby po prostu pokochać numer na skali lub osobę, która patrzy na ciebie w lustrze . Wszyscy pochodzimy z różnych środowisk i zmagań. Wszystkie odgrywają pewną rolę. Dzisiaj zajmuję wiele godzin, aby przejść przez sklep spożywczy, ponieważ zbieram przedmioty, patrzę na kalorie, a następnie odkładam je i robię cały proces od nowa. Czy nadal popadam w złe nawyki? Tak, ponieważ, jak powiedziałem, nie jest to historia sukcesu. Mocno wierzę w naukę i staram się zastosować to do siebie, aby być lepszą wersją siebie. Nie ma lekarstwa, ale są metody. Jak wszystko, z czym mamy trudności. Poniżej wymieniłem metodę, która mi pomogła. Mam nadzieję, że oni też mogą ci pomóc.
Kilka narzędzi, które znalazłem, aby pomóc.
Łatwo jest porównywać się z innymi, gdy przewijasz się i czujesz, że nie pasujesz do formy, łatwo się wyłączasz i wychodzisz. Po prostu upuść telefon, załóż buty i idź na spacer. Spaceruj po sąsiedzku lub wyrzuć śmieci. To odciąga twój umysł i będziesz zastanawiać się nad czymś innym.· Jako osoba, która cały czas sprawdzała wagę, pozbywaj się jej lub chowaj w miejscu, w którym trudno jest się chwycić. Tak jak w szafce lub pod milionem pudeł na buty. Liczba na skali nie podaje prawdy.· Pamiętaj, że masy mięśni są większe niż cokolwiek innego. Mięśnie to dobra rzecz. chcemy ich. Utrzymują cię silnym, dzięki czemu później, gdy jesteś starszy, czujesz się dobrze i możesz wykonać proste zadanie, które staje się trudniejsze, gdy zaczyna się twój wiek. Nasze ciała mogą robić rzeczy, których nigdy nie znaliśmy. Nawet jeśli nie chcesz, aby się pokazywały, proste ćwiczenie pozwala twojemu ciału zapamiętać mięsień, który pozostaje silny.
· Nie ma końcowej linii. Zrozumienie, że jest zdrowe, sprawia, że czujesz się dobrze. Diety i nadmierna praca ciała nie czują się dobrze, bez względu na to, co sobie mówisz. Awarie, ponieważ jesteś tak zmęczony lub zbyt słaby, aby nadążyć, nie czuje się dobrze. Podrzucanie i obracanie w nocy nie jest przyjemne. Dobrze się śpi, jest czujny w ciągu dnia i spożywa odpowiednie posiłki i ilość. Większość uważa, że „cel” sprawi, że będą szczęśliwi, ale jeśli dojście do tego „celu” sprawi, że nie będziesz miał szans, że nigdy nie zobaczysz końca. Dlatego nigdy nie poczujesz się dobrze.
· OK, więc nie lubisz jeść tak jak ja, tradycyjne są 3 posiłki. Brakuje mi tej struktury, ale 6 mini posiłków, mogę to zrobić. Bądź na bieżąco, aby się zepsuć i znaleźć sposoby na zaspokojenie głodnych zachcianek.
· Rozmawianie z ludźmi pomaga. Poinformowanie kogoś o swoich zmaganiach, ponieważ istnieje prawdopodobieństwo, że nie jesteś jedyny. W grupach jest siła, a więc bycie samemu. A jeśli nie masz z kim porozmawiać, zawsze możesz DM me @ ms.nikola.
· Zbyt dużo ćwiczeń może cię wypalić. Znów nie ma linii mety, ponieważ regularni pracujący członkowie społeczeństwa od 3 do 4 ćwiczeń w ciągu tygodnia są dobre. Tak długo, jak dasz swojemu ciału ćwiczenie, aby krew płynęła, już robisz niesamowite.
Łatwiej powiedzieć niż zrobić, będę pierwszy, który się poślizgnie, ale utrzymywanie dobrego towarzystwa pomaga mi zachować spokój. To pierwszy post z wielu jestem pewien. Są szanse, że ten post może
wyglądają inaczej za rok. To, co pomaga mi dzisiaj, może nie później, ale pozostawanie przy sobie i podejmowanie kroków w celu poprawy, to mnie poprowadzi.
Bardzo chciałbym usłyszeć twoje myśli, zostaw komentarz poniżej.
Xoxo ms.Nikola